Þú þarft að létta þig og læra kínversku.“ Með þessum orðum bauð tengdamamma mín mig velkominn í fjölskylduna. Það er talsverður menningar munur á milli Kína og Íslands, eins og þessi setning sýnir okkur. Það er hægt að pirra sig á Kínverjum eða að læra að skilja þá og jafnvel bara njóta þeirra. Þegar ég heyrði þessa setningu frá tengdamömmu brá mér nú heldur betur, enda kannski ekki eitthvað sem við myndum heyra á Íslandi. En hvað var hún í raun og veru að segja við mig? Hún vildi að ég myndi létta mig því ég er of þungur, hún hefur áhyggjur af heilsunni minni og vill að ég sé hraustari og heilbrigðari svo ég eigi lengra og betra líf. Þar að auki talar hún ekki ensku – og ekki einu sinni íslensku – svo hún vill að ég læri kínversku því hana langar að tala meira við mig. Allt í einu hljómar þessi setning ekki svo illa! Hana langar að tala meira við mig og vill að ég eigi lengra og betra líf. Í dag verð ég bara klökkur þegar hún segir „þú ert of feitur“. Við Yabei, konan mín, eigum nú litla stelpu sem er sex mánaða gömul. Þegar konan mín talaði um hvað hún væri feit og fín skammaði tengdamamma hana. „Það er bannað að segja að hún sé feit! Hún gæti hætt að fitna.“ Í fyrstu hljómar þetta eins og eitthvað sem við myndum aldrei segja á Íslandi þangað til við áttum okkur á því að hún er bara að segja „ekki storka örlögunum“. Að vera giftur kínverskri konu er gjöf sem hættir aldrei að gefa. Fyrir utan hina almennu hamingju sem hjónaband færir þá gefur menningarmunurinn okkur reglulega óvænta glaðninga. Það allra fyrsta sem ég man eftir var þegar hún sagðist vera úr litlu þorpi, ég komst svo að því að þetta litla þorp er sex sinnum stærra en Kaupmannahöfn, eða um sex milljón íbúar. Í hvert einasta skipti sem foreldrar mínir koma til Reykjavíkur býður hún þeim í mat, kaffi eða heimsókn eða stingur upp á að við komum til þeirra, enda óhugsandi að gera það ekki. Á mínu heimili fögnum við mismun okkar og lærum að njóta hans. Ég vil að dóttir mín skilji það að hún er ekki hálf-íslensk og hálfkínversk, heldur bæði íslensk og kínversk.

Necesitas relajarte y aprender chino ”. Con estas palabras, mi abuela materna me dio la bienvenida a la familia. Hay una diferencia cultural considerable entre China e Islandia, como nos muestra esta declaración. Es posible molestar a los chinos o aprender a entenderlos e incluso disfrutarlos. Ahora, cuando escuché esta frase de mi suegra, me sorprendió un poco, tal vez no algo que escucharíamos en Islandia. Pero, ¿qué me estaba diciendo realmente? Ella quería que bajara de peso porque tengo sobrepeso, se preocupa por mi salud y quiere que sea más y más saludable para que tenga una vida más larga y mejor. Además, ella no habla inglés, y ni siquiera islandés, por lo que quiere que yo aprenda chino porque quiere hablar más conmigo. De repente, ¡esta frase no suena tan mal! Ella quiere hablar más conmigo y quiere que tenga una vida mejor y más larga.Hoy solo tengo que cuando ella dice "estás demasiado gorda". Mi esposa, Yabei, ahora tiene una niña de seis meses. Cuando mi esposa habló de lo que era gorda y agradable, avergonzó a su suegra. "¡Está prohibido decir que está gorda! Ella podría dejar de aumentar de peso ". al principio, esto suena como algo que nunca diríamos en Islandia hasta que nos dimos cuenta de que solo está diciendo "no hagas la fortuna". Estar casado con una mujer china es un regalo que nunca deja de dar. Además de la felicidad general que trae el matrimonio, la diferencia cultural regularmente nos brinda un regocijo inesperado. Lo primero que recuerdo fue cuando dijo que era de un pequeño pueblo, descubrí que este pequeño pueblo es seis veces más grande que Copenhague, o alrededor de seis millones de habitantes.Cada vez que mis padres vienen a Reikiavik, ella les ofrece comida, café o una visita o sugiere que los visitemos, ya que es inconcebible hacerlo. En mi casa, celebramos nuestras diferencias y aprendemos a disfrutarlas. Quiero que mi hija entienda que ella no es semi-islandesa y semi-china, sino islandesa y china.